Wijst Daniel Ortega zijn collega’s de weg richting dictatuur?
Daniel Ortega evolueerde van verzetsstrijder tot dictator. Hoe kon de man zo machtig worden? En wat leren zijn collega’s van zijn opkomst?
Sociale strijd wereldwijd
Het Centraal-Amerikaanse land Nicaragua werd in 2018 opgeschrikt door zware volksprotesten, die met harde hand werden neergeslagen door politie en paramilitairen. Er vielen meer dan 350 dodelijke slachtoffers. Sindsdien klampen president Daniel Ortega en zijn vrouw, vicepresidente Rosario Murillo, zich vast aan de macht met de steun van politie en leger. Ruim vier decennia nadat hij de dictatorfamilie Somoza had verdreven, heeft de voormalige vrijheidsstrijder zelf een familiebewind geïnstalleerd. De regeringspartij, het sandinistische FSLN – ooit een lichtpunt voor links in Latijns-Amerika – staat vandaag symbool voor dictatuur en repressie in Nicaragua.
Het regime raakt internationaal steeds meer geïsoleerd na de schijnverkiezingen van 2021, het opsluiten van politieke gevangenen en de aanvallen tegen de pers en ngo’s. Nicaragua is nog altijd het op een na armste land van het continent, en door de politieke crisis zijn de economische vooruitzichten weinig hoopvol. Daarom blijft FOS er inzetten op waardig werk en sociale bescherming.
Sinds het FSLN in 2006 terug aan de macht is gekomen, zet het sterk in op gratis gezondheidszorg voor de hele bevolking. De regering heeft daarbij extra aandacht voor de dienstverlening in rurale gebieden. Toch blijven de gebreken groot, vooral wat betreft de kwaliteit van de dienstverlening en de bevoorrading van medicijnen. De coronacrisis toont ook aan dat de regering informatie in de gezondheidszorg manipuleert. Tegelijkertijd kampt het land met een hoog aantal tienerzwangerschappen.
De vakbonden voelen zich meer en meer in het defensief gedrongen. Ze beseffen stilaan dat ze moeilijk de arbeidsbelangen van hun leden kunnen verdedigen als ze vereenzelvigd worden met de regeringspartij FSLN. Bovendien hangen door de politieke spanningen donkere onweerswolken boven de handel met de Verenigde Staten, de belangrijkste exportpartner van Nicaragua. Een afname van de handel met de VS zou een grote impact kunnen hebben op de tewerkstelling en loon- en arbeidsvoorwaarden in de textielsector.
FOS zet in Nicaragua vooral in op de verbetering van arbeidsrechten in de textielsector en de agro-industrie. Die sectoren bevinden zich vooral in vrijhandelszones, genaamd maquila’s, waar de arbeidsvoorwaarden veel minder strikt zijn dan elders in het land. FOS steunt organisaties bij onderhandelingen met overheden en bij onderhandelingen op sector- en regionaal niveau. Verder richtte FOS een gendercommissie op, zodat vakbonden nu het thema in hun werking opnemen. Anderzijds richt FOS zich op het versterken van seksuele en reproductieve rechten en burgerparticipatie in de gezondheidszorg.
Meer weten over wat we bereikten in Nicaragua? Lees ons jaarverslag!
Confederación Sindical de Trabajadores de Zonas Francas
CST-ZF brengt vakbonden uit de Nicaraguaanse textielsector samen. De confederatie organiseert gezamenlijke acties en werkt een stevige visie op vakbondswerk uit. Door vakbonden met elkaar in contact te brengen en van coherente informatie te voorzien, wil CST-ZF op lange termijn de arbeidsrechten in de textielsector in verbeteren.
Movimiento Comunal Nicaraguense
MCN is een organisatie die ontstond tijdens de Sandinistische revolutie van ’78. Dankzij de organisatie ontstond een gemeenschapsnetwerk voor gezondheid dat tot op vandaag bestaat en doorheen de Nicaraguaanse geschiedenis verschillende rollen speelde. dat netwerk zal zich de komende jaren meer inzetten op seksuele en reproductieve rechten en gezondheid.