Al 3000 stakers in palmoliesector

Het verhaal begon in één bedrijf met een stukgelopen collectieve onderhandeling die uitmondde in een staking. Maar dezer dagen doet zich een wending voor die de hele Colombiaanse agro-industrie op zijn kop kan zetten. De arbeidsvoorwaarden van alle werknemers staan op het spel.

LocatieColombia
CategorieNieuws

Op 30 juni liep de Collectieve Arbeidsovereenkomst (CAO) af binnen het palmoliebedrijf Bucarelia in Puerto Wilches (Santander). Vervolgens werden alle fasen van het collectieve onderhandelingsproces doorlopen. Maar dit was niet meer dan een dovemansgesprek. Voor werkgever Oleaginosas Bucarelia is de eisenbundel van bedrijfsvakbond Sintrainagro onbespreekbaar. Het bedrijf wil alle extralegale premies afschaffen én vooral het gebruik van onderaanneming nog meer uitbreiden. Dit laatste laat het bedrijf toe om via tussenpersonen zijn verantwoordelijkheid voor het personeel te ontlopen. Het terugdringen van onderaanneming is het belangrijkste strijdpunt van de vakbond. Op 23 augustus besloot de vakbond dan ook het werk neer te leggen.

Het afschaffen van onderaanneming zat nochtans in een stroomversnelling eerder dit jaar. In april sloten president Obama en president Santos een akkoord over onder meer het afschaffen van onderaanneming als voorwaarde om het vrijhandelsverdrag tussen Colombia en de VS door het Amerikaanse Congres te loodsen. Dat vrijhandelsakkoord zit al vier jaar in de ijskast. Daarom vaardigde Santos een decreet uit dat een einde moest maken aan de zogenaamde “coöperatieven” als vorm van onderaanneming. Maar de creativiteit van de werkgevers kent geen grenzen. Sindsdien zijn er een ontelbaar aantal nieuwe vormen van onderaanneming ontstaan, met welklinkende namen als “werkgelegenheidsbeurzen” en “vereenvoudigde naamloze vennootschap”.

Achter deze nieuwe façades gaan extreme vormen van uitbuiting schuil, nog erger dan de voorgaande. Alle sociale rechten worden erdoor onderuit gehaald. Werknemers van boven de 70, die al 40 jaar zware arbeid verrichten in de palmsector, kunnen niet op pensioen gaan. Werknemers die zich letterlijk kapot gewerkt hebben, zien zich verplicht verder te ploeteren met een stok of met krukken. Waar moeten hun families anders van leven? Die miserabele 200 USD die ze maximum per maand kunnen verdienen zijn broodnodig, want niemand draait op voor hun gezondheidsproblemen. Het begrip ‘beroepsziekte’ is in de Colombiaanse agroindustrie absoluut onbestaande.

En wie komt op voor hun rechten? De werknemers in onderaanneming kunnen zich niet aansluiten bij de bestaande bedrijfsvakbonden. Ze hebben immers geen rechtstreekse arbeidsrelatie met het bedrijf. Door de continue intimidatie vanwege de werkgevers durven de meesten het niet aan om nieuwe vakbonden op te richten.

Maar die angst hebben ze in Puerto Wilches eindelijk van zich afgeschud. Wat hebben ze immers nog te verliezen? Hun voorbeeld wordt gevolgd. Werknemers in onderaanneming bij vijf aanpalende palmbedrijven besloten op 21 september om eveneens het werk neer te leggen. Ondertussen gaat het om 3.000 werknemers die proberen te overleven aan de poorten van hun bedrijf, met een solidaire gaarkeuken, een gammel tentenkamp, hopend op voldoende steun van autoriteiten en de nationale én internationale vakbondsbeweging.

Als zij erin slagen om tot een akkoord te komen met Fedepalma, de nationale federatie van palmolieproducenten in Colombia, dan kan dit een verbetering betekenen van de arbeidsvoorwaarden voor alle werknemers in de agroindustrie.
fos en Algemene Centrale Antwerpen-Waasland van het ABVV versterken de vakbonden in de palmsector via een project dat loopt van 2011 tot 2013. fos is ter plekke geweest om haar solidariteit te betuigen met deze moedige werknemers die niet meer willen dan hun graantje meepikken van alle rijkdom die hun prachtige land te bieden heeft. Ze willen niet langer met lede ogen toezien hoe hun land leeggezogen wordt door parasieten, op de rug van de arbeiders.

Meer info: Steun de stakers en verstuur deze brief naar de werkgeversfederatie!