Onderdeel van
Banner_Migratie_socmedia
Migratie Ga naar dossier
IMG-20170326-WA0070

Als jonge FOS’er in Zuid-Afrika

Interview met Naomi De Bruyne

Ook Belgen verhuizen op zoek naar een betere toekomst. Velen verhuizen voor een toffe job. In het buitenland werken ze dan voor een buitenlands bedrijf of Belgische multinational. Ook in de sector van de ontwikkelingssamenwerking, werken heel wat Belgen in het buitenland. Naomi De Bruyne deed ervaring op in de sector als tijdelijke medewerker van FOS.

DossierMigratie
CategorieNieuws

De wereld zien, mensen helpen en bakken werkervaring opdoen: het kan! Naomi De Bruyne (27) werkte twee jaar voor FOS in Johannesburg in Zuid-Afrika. Dankzij een speciaal programma van het Belgisch ontwikkelingsagentschap, kon ze ervaring opdoen in ontwikkelingssamenwerking. Nu haar job er op zit, vroegen we haar welke ervaringen ze op deed.

Hoe kwam je op het idee om naar het buitenland te trekken?

“Ik voelde me te jong en te avontuurlijk om me al te settelen in België. Als student was ik vaak in het buitenland. Ik ging een maand naar Syrië voor een zomercursus Arabisch, een semester naar Egypte tijdens mijn master en twee maanden naar India voor vrijwilligerswerk. Het was al langer een droom om mijn grenzen te verleggen en in een ander land te wonen en te werken. De mogelijkheid om naar Zuid-Afrika te gaan was ideaal: een interessante job in een sector waarin ik geloof en in het buitenland.”

Koos je bewust voor Zuid-Afrika?

“Ik wou eerst in het Midden-Oosten aan de slag. Maar het liep anders en daar ben ik nu heel blij mee! Ik zag de vacature voor communicatie en organisatie bij FOS in Zuidelijk Afrika en die leek mij op het lijf geschreven. Ik keek er ook enorm naar uit om bij een organisatie te werken waar ik mij volledig in kan vinden. Toen ik het verlossende telefoontje ontving dat ik de job had, was ik in de wolken!”

Voelde je je altijd veilig in Zuid-Afrika?

“Ik woonde in Johannesburg, een stad met veel criminaliteit. In het begin had ik een appartement vlakbij ‘downtown Joburg’, een plek waar je je beter niet laat zien na zonsondergang. Ik hoorde er ’s avonds soms zelfs geweerschoten. Toch heeft de stad ook een heel hippe, levendige kant. Verschillende buurten zijn aan het heropleven, met leuke winkeltjes, restaurants, markten en feestjes.”

Wat viel je het meeste op?

“Er is veel armoede. Een op vier Zuid-Afrikanen weet bij het opstaan niet of er voldoende te eten zal zijn die dag. Het contrast met de luxueuze levensstandaard van de elite is groot. De extreme ongelijkheid heeft ook met huidskleur te maken: de meerderheid van de zwarte bevolking leeft nog steeds in armoede, terwijl de rijken voornamelijk blank zijn. Het is een land van contrasten en dat zet je aan het denken. Het was een uitdaging om in die realiteit te werken, maar het voelde wel goed aan om te strijden voor gelijkheid. Ik  werkte onder andere mee aan een filmpje over een lokale vrouwenorganisatie die actief is op de wijnplantages. Voor het filmpje deden we diepte-interviews met vrouwen die enorm openhartig waren over hun zwaar bestaan. Het was allemaal heel persoonlijk en daardoor ook indrukwekkend. Een ervaring om nooit te vergeten met een prachtig resultaat.”

IMG-20170326-WA0060

Heb je veel van het land kunnen zien?

“Ik heb de hele regio leren kennen! Ik kon voor het werk ook naar Zimbabwe, Mozambique en Namibië. Er was niet veel tijd om toeristische trekpleisters te bezoeken, maar ik zag er wel het echte leven. Ik bezocht plantages en sloppenwijken, praatte met de arbeiders en ontdekte hun leven. Naast die reizen trok ik er ook met vrienden op uit. Zuid-Afrika heeft een prachtige natuur. Ik zag walvissen, leeuwen, olifanten, giraffen, zebra’s en andere exotische dieren.”

Heb je vriendschapsbanden voor het leven gesmeed?

“Via een collega leerde ik een toffe Zuid-Afrikaanse kerel kennen. Het is misschien een cliché, maar er is geen betere manier om je in een land te integreren dan een lokaal lief te vinden. We zijn intussen zelfs getrouwd! Ik leerde ook een aantal Belgen kennen die ik sowieso nog zal zien wanneer ik terug naar België verhuis.”

Aangepaste versies van dit artikel verschenen eerder in ZAP-magazine van Joetz vzw en in het magazine Vakbond In Beweging van ABVV-Antwerpen