Het Zuid-Amerikaanse land vaardigde een decreet uit om meer dan 2.000 geneesmiddelen zelf te produceren of in te voeren, zonder daarop patentrechten te betalen. Landen kunnen in noodsituaties de multinationals verplichten om plaatselijke productie toe te staan.
Patricio, Patricia en Sara vinden het een logische stap en juichen die toe. Ze zijn actief binnen ForoUrbano, een partner van fos die in Quito opkomt voor de rechten van de armste lagen van de bevolking. Ze zijn op dit moment te gast in ons land voor een uitwisseling met de Federatie van Socialistische Mutualiteiten van Brabant.
“Deze maatregel is superbelangrijk. Heel wat actieve bestanddelen voor medicijnen zijn in ons land aanwezig, en worden al heel lang gebruikt. Maar de patenten laten dat niet toe, en dat is onrechtvaardig. Het staat in onze grondwet dat de kennis van onze voorouders behoort tot het erfgoed van ons land. Zo is er een kikker in de Amazone, waarvan de huid een stof afscheid die vele malen sterker is dan morphine. Zeer interessant als verdovingsmiddel, maar een bedrijf uit de Verenigde Staten heeft er een patent op. Als we dat zouden willen ontwikkelen als genererisch geneesmiddel, zouden we moeten wachten tot de aanvraag hier voor verstreken is, vijf jaar dus. Intussen staan er heel wat mensenlevens op het spel,” zegt Patricia Costales.
Wat patenten betreft, komt het gevaar niet enkel van de Verenigde Staten. “De Europese Unie is een veel hardere onderhandelingspartner,” aldus Patricio Endara. “De EU wilde in de economische onderhandelingen met onze regio het patentrecht tot 25 jaar verlengen. Daartegen kwam onmiddellijk veel verzet, en de onderhandelingen zijn dan ook afgesprongen.”