Beste Fabia, je bent geen onbekende voor veel ABVV- leden maar kan je je nog even snel voorstellen als geboren en getogen syndicaliste?
Ik ben mijn syndicale carrière begonnen in 1979 met een gewaagde actie, namelijk het ontfutselen van een ‘wit syndicaat’ aan een bedrijf, door het om te vormen tot een onafhankelijke vakbond die effectief de belangen van de arbeiders verdedigde. Dat heeft me mijn baan gekost, maar het heeft ook een definitieve impuls gegeven aan mijn leven als vakbondsleidster. Momenteel ben ik dan ook al vele jaren Algemeen Secretaris van FESITRADEH, de Federatie van Syndicaten van Democratische Arbeiders van Honduras, een federatie die drie vakbonden binnen de maquilasector om en rond San Pedro Sula in Honduras verenigt.
We hebben hier het vreselijke nieuws over de bedreigingen ontvangen. Bedreigingen die niet alleen tegen je eigen leven maar ook tegen dat van naaste familieleden gericht zijn. Kan je even ingaan op de aard van deze bedreigingen?
Na verscheidene dreigtelefoons, heb ik op 29 november de eerste klacht tegen onbekenden neergelegd bij de politie. Op 5 januari zijn de criminelen begonnen met het zenden van sms´jes. Het zijn echte professionelen, want de herkomst van zowel de telefoontjes als de sms’jes zijn niet op te sporen. De inhoud ervan is gruwelijk. Men bedreigt me niet alleen persoonlijk van het leven te beroven. Er werd ook al verscheidene malen op de dood onder uiterst verdachte omstandigheden van mijn zoon gesproken. Hij werd in 1999 dood aangetroffen met een kogel in het hoofd. Het gerecht heeft de zaak heel snel als zelfdoding afgedaan, maar ik weet als moeder wel beter. Mijn zoon had geen zware problemen en wij vormden een hecht gezin. Deze constante verwijzingen naar de dood van mijn zoon, gaan steevast vergezeld van nieuwe bedreigingen gericht tegen mijn dochtertje van 7 jaar. Dit alles levert natuurlijk een enorme stress op. Ik moet dagelijks pillen nemen en mezelf injecties toedienen om mijn zenuwen de baas te kunnen blijven.
Wat heb je tot nu toe gedaan ter bescherming van jezelf en je gezin ?
Ik ben begonnen met het neerleggen van een klacht bij onze lokale Commissaris voor de Mensenrechten. Deze heeft me naar zijn federale college verwezen. Zij doen hun werk, want ze hebben me een goede advocaat aangeduid. Daarnaast heb ik ook klacht ingediend bij de onderzoeksrechter en bij de onderzoekseenheid van de politie van mijn thuisstad, Puerto Cortes. Ook hebben we al met mijn Centrale, de CUTH, een persconferentie en verscheidene persberichten uitgezonden en hebben we het dossier voorbereid voor een internationale aanklacht binnen de IAO. Het is echter heel duidelijk dat dit niet voldoende is. Wij, ik bedoel mijn dochtertje, mijn andere zoon en ik hebben echt bijkomende nood aan het mobiliseren van de internationale solidariteit om voldoende druk op de regering en het gerecht van Honduras uit te kunnen oefenen opdat zij hun taak om mij effectief te beschermen en de verantwoordelijken te straffen zouden ter harte nemen. Dikwijls heb ik de indruk dat men deze zaak niet ernstig genoeg neemt. De recente moord van een Guatemalteekse collega van de vakbond van de havenarbeiders van Puerto Quetzal, kameraad Pedro Zamora Alvarez, op 15 januari dit jaar, duiden aan dat sommige belangrijke leden van het patronaat in onze regio voor niets terugdeinzen. Onze kameraad werd met meer dan honderd schoten, waarvan twintig daadwerkelijk doel troffen, geëxecuteerd. Het ultieme nekschot verwondde daarbij nog eens zijn zoontje van drie jaar ernstig in de knie. Het gerecht doet er alles aan om het te laten lijken alsof een echtelijke ruzie aanleiding was voor zijn echtgenote om een passionele moord te arrangeren! Ik mag er niet aan denken dat men mijn dochtertje of mezelf dit lot aandoet en dat men alles in de doofpot steekt onder het mom van een drieste overval door een straatbende.
Wat heeft volgens jou deze nieuwe golf van bedreigingen op gang gebracht?
Men weet dat nooit zeker, natuurlijk. Zoals ik al zei: het zijn professionals die hier aan het werk zijn, die geen sporen nalaten en die veel aandacht besteden aan afleidingsmanoeuvres. Ik ben bijvoorbeeld nog vergeten zeggen dat er sinds 20 januari regelmatig nieuwe symbolen op de gevel van mijn huis aangebracht worden. Het zijn symbolen die normaal gebruikt worden door de leden van de straatbendes die hier massaal opereren. Ze geven ermee te kennen dat de eigenaar van het huis een bepaalde straf zal ondergaan of dat er al dan niet veel buit te halen is. De personen die me bedreigen gebruiken deze strategie echter om politie en gerecht te doen geloven dat het hier niet om syndicale repressie maar om gewone criminaliteit gaat. De politie en het gerecht hier in Honduras zijn natuurlijk graag bereid om dit te slikken, gezien het huidige antisyndicale klimaat binnen de regering en grote delen van de maatschappij. Dergelijke tactieken zien zij als een elegante oplossing voor het in hun ogen grote probleem dat de vakbonden vormen bij het aantrekken van buitenlandse investeringen. Zolang het zogezegd om straatbendes gaat, loopt de regering geen risico op lastige internationale veroordelingen wegens het niet respecteren van hun internationale verbintenissen op dit vlak.
De aanleiding voor deze bedreigingen?
Ik kan enkel denken dat deze recente bedreigingen rechtsreeks verband houden met de syndicale acties die we momenteel voeren tegen het ontslag van de leiders van een nieuwe vakbond die we juist opgericht hadden in een maquila van Amerikaans kapitaal. Het zijn ook zij die me de voorbije maanden al verscheidene malen benaderd hebben in pogingen om mij om te kopen en om onze legitieme eis tot herindienstneming van de syndicale leiders in het bedrijf te laten varen. Deze pogingen gebeurden steevast op uiterst gevaarlijke plaatsen en gingen gepaard met heel wat intimidatie, o.a. via de aanwezigheid van gewapende mannen. Ook is er al op mij geschoten, word ik vaak gevolgd en hebben er zich al juist in deze periode kleine botsingen tussen mijn wagen maar ook die van mijn zoon en onbekenden voorgedaan.
Wat kunnen wij in België nu doen om dit tegen te gaan?
Ik denk dat er eerst en vooral alles aan gedaan moet worden om de Hondurese regering en het gerecht hier onder druk te zetten om deze zaak ernstig te nemen en mij snel bescherming te bieden en deze zaak tot op het bot te onderzoeken en de schuldigen te straffen. Ik kan me niet veroorloven om 10.000 lempiras aan privé-bewaking of 6.000 aan een politieagent te betalen om mij te beschermen. Ik hoop dan ook dat een massale briefschrijfactie de heren hier wakkerschudt. Ik denk nog steeds vaak en met veel genegenheid aan de vele kameraden in België die ik tijdens mijn bezoek vorig jaar ontmoet heb. Ik hoop dat zij deze onlinebriefschrijfactie kunnen onderschrijven. Ik hoop ook dat ABVV mijn klacht binnen de IAO zal ondersteunen.
Sander Spanoghe
FOS-Landencoördinator Centraal Amerika
Meer info: Maquila’s
Meer info: Teken de online-petitie