Juan Varilias, voorzitter van exporteursvereniging Adex, deed de manifestatie af als “pittoresk”. Hij beschuldigde de manifestanten ervan enkel aan zichzelf te denken en niet aan wat goed is voor hun land.
Uiteraard dragen de jaarlijks groeiende exportresultaten bij tot de groei van de Peruaanse economie. Maar dragen ze ook bij tot het verbeteren van de levensomstandigheden van de Peruaanse bevolking?
Tien jaar geleden werd er nog maar voor 400 miljoen dollar per jaar aan landbouwproducten geëxporteerd. Toen vaardigde de regering wet 27360 uit om de agroexport een duwtje in de rug te geven. Zo werden de productiekosten naar beneden gehaald door de arbeidsrechten van de werknemers in de sector te halveren. Tien jaar later is het exportcijfer vertienvoudigd. Maar aan wet 27360 met zijn discriminerend arbeidsregime wordt niet geraakt. Nochtans hebben de bedrijven hun productie kunnen diversifiëren en produceren ze nu het hele jaar door: asperges, artisjokken, paprika’s, mango’s… Waarom hebben de werknemers dan geen vaste contracten? Bovendien werken vele werknemers de facto al 5 tot 20 jaar voor hetzelfde bedrijf waardoor ze recht zouden moeten hebben op een aantal sociale voordelen. De realiteit is anders.
De vakbonden uit de agroindustrie maken een vuist en eisen hun deel van de koek. Ze werken samen met enkele parlementsleden aan wijzigingen van wet 27360. Ze willen hetzelfde als alle andere Peruaanse werknemers: 30 dagen betaalde vakantie, een premie met Kerst en met de Nationale Feestdag en een reservefonds voor als ze zonder werk vallen. Ze willen leven en werken in waardige omstandigheden.
Vier agrovakbonden uit het noorden van Peru ijveren met de steun van fos en van de Vereniging Aurora Vivar aan een landbouwexportsector zonder uitbuiting. SITETSA uit het bedrijf Talsa, SITESAV uit het bedrijf Agrícola Virú, SITECASA uit het bedrijf Camposol en sectorvakbond SITAG, namen dan ook deel aan de manifestatie, samen met vertegenwoordigers van de Vereniging Aurora Vivar.