“Suikerrietkappen zit blijkbaar in mijn bloed. Al drie generaties lang doen we het. Mijn grootvader deed het meer dan 60 jaar, maar intussen is hij te zwak. Hij heeft geen pensioen en dus ook geen inkomen. Mijn vader kan gelukkig wel nog werken op de plantages. Er is hier niet veel ander werk, dus ook mijn toekomst ligt op de plantages. De situatie is amper veranderend sinds mijn grootvader begon te werken. De lonen liggen zelfs lager dan vroeger en de arbeidsomstandigheden zijn nauwelijks verbeterd. Zonder sociale zekerheid stel ik mij vragen over mijn toekomst. Zal ik even lang als mijn grootvader moeten werken? Zal ik net als hem moeten gaan bedelen bij mijn buren als ik te oud ben om te werken voor mijn eten? Gelukkig zie je nu wel dat de vakbonden zich met de hulp van FOS geleidelijk aan beter organiseren. Hopelijk kunnen zij ons helpen om meer loon te eisen.”
Lees meer over het leven van jonge suikerrietkappers in dit interview