Gezondheid voor iedereen is mogelijk. Wie toont er de politieke wil voor?

Elke minuut sterft een zwangere vrouw aan het geven van leven. Elk uur sterven duizend kinderen van nog geen vijf jaar aan vermijdbare aandoeningen. De cijfers en indicatoren van gezondheid in deze wereld zijn schrijnend en shockerend. Maar blijkbaar zijn ze niet overtuigend genoeg, want we staan nog lang niet ver genoeg. Met de nodige politieke wil kan daar wel snel verandering in komen. Om die politieke wil op de proef te stellen, organiseerde het Actieplatform Gezondheid & Solidariteit op 10 mei een Ronde Tafel over het recht op gezondheids(zorg) in het Huis van Afgevaardigden.

LocatieBelgië
CategorieNieuws

Laurette Onkelinx (PS, Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid), Sabine De Béthune (CD&V), Jacques Morel (Ecolo), Marleen Temmerman (sp.a) en Cathy Buggenhout (FOD Buitenlandse Handel) luisterden naar de eisen van het Actieplatform en kregen de kans om erop te reageren. Het Actieplatform maakte duidelijk dat België zijn rol als voortrekker op het vlak van gezondheid niet mag laten schieten. Gezondheid is de eerste zorg van mensen, het moet dan ook de eerste taak zijn van de overheden. En die moeten de burgers daarbij betrekken.

Hoe burgers betrokken kunnen worden, bleek uit het verhaal van Mario Rios Barrientos, nationaal coördinator van ForoSalud, partner van fos in Peru. Hun uitgangspunt is dat gezondheid een recht is en bijgevolg door staten aan de burgers moet gegarandeerd worden. Daarvoor voeren ze campagne in Peru: ze mobiliseren de civiele maatschappij om de politici ertoe te brengen om voor gezondheid de nodige middelen vrij te maken en een degelijk systeem op te zetten. De civiele maatschappij opbouwen, is volgens Rios dan ook een essentiële taak waar de ontwikkelingssamenwerking zich op moet richten. Ook Vital Cishimbi, coördinator van een mutualiteit in Zuid-Kivu (Congo) die door Wereldsolidariteit wordt gesteund, riep de aanwezigen op om sociale bewegingen te steunen, zodat ze leefbaar kunnen worden en voor wettelijke erkenning kunnen gaan.

Tegenover die steun staat echter het internationale patentenbeleid dat binnen de Wereldhandelsorganisatie werd afgesloten en dat levensnoodzakelijke medicijnen te duur maakt voor een derde van de wereldbevolking. Met de ene hand geven en met de andere hand nemen is behoorlijk incoherent, en Katrien Vervoort van Oxfam Solidariteit vroeg de aanwezige beleidsmakers dan ook om hun standpunt in deze duidelijk te maken. Cathy Buggenhout van het Departement Buitenlandse Handel verschool zich achter de andere Europese landen: België is maar één van de 27 die tot een gemeenschappelijk standpunt moeten komen om mee naar de Wereldhandelsorganisatie te gaan.

Andere beleidsmakers zoals Jacques Morel en Laurette Onkelinx spraken zich wel uit tegen de commercialisering van gezondheidszorg. Marleen Temmerman pleitte zelf voor duurzamere steun: “Gezondheidsprojecten maar vier jaar steunen is te weinig. Je moet op lange termijn kunnen werken.” De resolutie die de Senaat daarover in een nog niet zo ver verleden heeft gestemd, is een geschikt aanknopingspunt om hier werk van te maken. Het Actieplatform Gezondheid & Solidariteit zal erover waken dat de daden bij de woorden worden gevoegd!

Het Actieplatform Gezondheid en Solidariteit is een initiatief van beide grote vakbonden en mutualiteiten, verschillende verenigingen en netwerken, ngo’s en academici. We bundelen onze krachten om te waarschuwen voor de gevolgen van de neoliberale politiek op sociaal en gezondheidsvlak. We komen samen op voor een solidair gezondheids- en welzijnsbeleid en gezondheid als recht voor iedereen. Dit is ook het centrale doel van de lopende fos-campagne.
Meer info: www.partnerinhetzuiden.be