Het verhaal van Gloria
Gloria komt met de arbeidersorganisatie UGTTA op voor palmarbeiders die in onderaanneming werken. Ze krijgen geen waardig arbeidscontract, waardoor ze minder rechten dan hebben dan andere arbeiders. Ze werken in erbarmelijke omstandigheden voor een hongerloon waarmee ze geen waardig leven kunnen uitbouwen.
Toen in 1996 de grote palmbedrijven zich vestigden in de regio San José ontstonden er private veiligheidstroepen. Die gewapende criminele bendes staan aan de kant van de multinationals. Ze verdreven mensen van hun land, smoorden kritische stemmen en maakten vakbondswerk onmogelijk. Net als 9 miljoen andere Colombianen, sloegen velen op de vlucht. Anderen werden vermoord.
Mensenrechtenverdedigers staan onder druk. Bedreiging, intimidatie, opsluiting en zelfs moordaanslagen zijn voor hen een pijnlijke realiteit. In 2017 zijn er 312 activisten vermoord in 27 landen, waarvan het grootste deel in Latijns-Amerika. Het Internationaal Vakverbond, de grootste vereniging van vakbonden ter wereld, zegt dat het levensgevaarlijk is om op te komen voor arbeidsrechten.
Ook wie niet in de moordstatistieken eindigt staat onder druk. Opkomen voor je rechten kan overal ter wereld leiden tot bedreigingen, marginalisering en het verlies van je job.
Gloria is ontslagen door het bedrijf Indopalma omdat ze vakbondsactivist is. Na haar ontslag kwam ze op een zwarte lijst terecht, waardoor ze in geen enkel bedrijf nog een job kan vinden.
Daar stopt het niet. Gloria en haar collega’s worden bedreigd. Op sociale media werd ze al meerdere keren belaagd en ze werd publiekelijk bedreigd door een man op motor.
Daarnaast wordt ze door sommigen in haar gemeenschap voorgesteld als iemand die bedrijven wil wegjagen, terwijl ze enkel wil dat de arbeids- en mensenrechten van de palmarbeiders toegepast worden.
Gloria biedt weerwerk
Gloria biedt niet alleen weerwerk tegen mensenrechtenschendingen op de palmplantages. Ze biedt ook weerwerk tegen de continue druk op haar activisme.
Maar ze staat er niet alleen voor. Ze neemt deel aan activiteiten van de Colombiaanse vakbondskoepel Fensuagro die mensenrechtenverdedigers zoals haar ondersteunt. Activiteiten die de koepel met onze steun uitwerkt.
Een speciaal platform brengt activisten zoals Gloria samen om uit te wisselen over de uitdagingen van hun organisaties. Daarbij gaat het niet alleen over hoe de organisaties zich sterker kunnen maken en beter voor de rechten van arbeiders kunnen opkomen, maar ook over het geweld tegen vakbondsactivisten en de politieke druk op hun organisaties. Dankzij het platform kan Gloria ervaringen delen met activisten die hetzelfde meemaken.
Glorias weerwerk valt moeilijk los te koppelen van het land waarin ze actief is.
Achter het verhaal van Gloria: 50 jaar conflict in Colombia
Colombia kent een lange geschiedenis van geweld. Sinds 1964 woedt er een burgeroorlog tussen het leger, paramilitairen en gewapende rebellengroepen.
Het is een complex verhaal, maar een enorme sociale en economische ongelijkheid ligt aan de basis. De ongelijke toegang tot land is de kern van het conflict. Macht in handen van een kleine elite die hun positie koste wat het kost beschermt, terwijl de overgrote meerderheid arm is en niets heeft. Geen land, geen werk, geen inkomsten, geen toekomst.
Verzetsbewegingen kwamen op voor de rechten van kleine boeren, die met de goedkeuring van de overheid, hun land verloren aan grote multinationals of grootgrondbezitters. Bedrijven maken daarbij gebruik van private veiligheidstroepen (‘paramilitaire groeperingen’) om mensen van hun land te verdrijven, om kritische stemmen te smoren en om vakbondswerk onmogelijk te maken. Daarnaast zijn er de belangen van grote drugskartels die zowel bij de regering als bij de verzetsgroepen steun kunnen krijgen.
Het conflict sleept al 50 jaar aan. Daarbij zijn 220 000 mensen om het leven gekomen. Hoeveel mensen zijn moeten vluchten of verhuizen vanwege het geweld verschilt van bron tot bron. De overheid spreekt over 3,2 miljoen mensen van de 48 miljoen inwoners, andere bronnen spreken van 7 tot 9 miljoen. Colombia is het land met de grootste intern ontheemde bevolking wereldwijd. Een deel van deze gedwongen migranten kwam daardoor in armoede terecht, zonder toegang tot goede gezondheidszorg of een waardige job. Anderen zijn intussen vermoord. De meeste slachtoffers van het conflict waren gewone burgers en de vele activisten (MR-bewegingen, vakbonden) die opkwamen voor de belangen van de gewone mens.
In 2016 is er een vredesakkoord gesloten tussen de regering en de belangrijkste rebellengroep, de FARC. De hoop voor vrede leeft bij alle Colombianen. Jammer genoeg zien we dat op het Colombiaanse platteland de strijd hardnekkig verder woedt. Paramilitaire groeperingen viseren activisten en economische machthebbers blijven azen op grond van gewone boeren om te kunnen exploiteren. Er is dus nog werk aan de winkel om echt van vrede te kunnen spreken.
Samen met FOS blijf ik weerwerk bieden tot de mensenrechten van de palmarbeiders écht tellen!