Jorge Acosta, een van de gezichten van de campagne weerwerk moet, eist dat zijn organisatie ASTAC haar werk kan doen. De Ecuadoraanse overheid weigert de vakbond die opkomt voor arbeidsrechten op bananenplantages, te erkennen. Nochtans zijn de werkomstandigheden van de arbeiders die voor de bananen in Europese supermarkten zorgen schrijnend. Daarnaast is het op de plantages ook voor vakbondsactivisten zoals Jorge levensgevaarlijk werken.
Jorge vond steun in Antwerpen. Samen met transportvakbond ABVV BTB bezocht hij de Belgian New Fruit Wharf. In dat distributiecentrum komt jaarlijks 1,6 miljoen ton fruit toe vanuit de hele wereld. Jaarlijks passeren er net geen 3,5 miljoen bananendozen, dat is bijna 30% van alle bananen die in de Europese supermarkten ligt.
“Het is voor mij enorm belangrijk om te zien hoe onze bananen de wereld doorkruisen”, zei Jorge. “Ik zag dat een kilogram bananen in de Duitse Lidlwinkels minder dan 90 cent kost. Onbegrijpelijk als je weet in wat voor omstandigheden daarvoor gewerkt moet worden.”
Druk
Jorges boodschap sloeg aan, zowel bij Antwerpse arbeiders als bij het bedrijf. De laatste jaren is de druk in de waardeketen toegenomen door een agressief aankoopbeleid van de warenhuizen. Zij gaan met 40% van de winst gaan lopen en bepalen de prijzen.
Die druk voelen ze ook in Antwerpen. “De relaties met dit distributiecentrum zijn erg goed”, zei Louis Gillis, délégué voor ABVV BTB. “Maar het is soms moeilijk werken voor ons. Het bekende bananenmerk Chiquita verdeelt sinds kort hun fruit zelf vanuit Ecuador. Dat betekent minder bananen die hier toekomen. Intussen is er ook steeds meer technologie die de plaats van arbeid inneemt. In die context moeten we ervoor zorgen dat de havenarbeiders aan het werk kunnen blijven en dat in goede omstandigheden.”
Solidariteit
Jorge kreeg de kans om enkele paletten met bananen uit zijn thuisland Ecuador te inspecteren. “In elke van deze dozen schuilt een verhaal van verdriet”, zei hij. “Of ze nu het bio-, Fairtrade- of Rainforest Alliancelabel hebben; zo lang vakbonden geen toegang hebben tot de plantages, zijn de labels niets waard.” Dat betoog zette hij kracht bij met enkele straffe beelden van mensenrechtenschendingen op de plantages in Ecuador. Beelden die de omstaanders niet koud lieten.
Het bezoek aan de haven van Antwerpen was een eerste deel van een lobbytraject dat Jorge aflegde in België. Hij nam ook het woord tijdens het monitoringscomité van Europees Parlement, waar hij pleitte voor het afdwingbaar maken van mensenrechten in het kader van Europese handelsverdragen. Daarnaast bezocht hij vakbonden zoals ITUC, ETUC en ABVV West-Vlaanderen en sloeg hij de handen in elkaar met Belgische en Europese middenveldorganisaties als Solidar en Oxfam. Tot slot bepleitte hij zijn zaak bij verschillende instellingen van de Europese Unie.
“Er is nood aan meer bewustzijn over het fruit dat we eten”, zei Louis Gillis. “Zowel bij de consumenten als bij de arbeiders die ermee in contact komen. Samen moeten we het respect voor de arbeid achter het fruit opwaarderen.” De conclusie was duidelijk: eerlijk fruit bestaat niet zonder vakbonden die in elke stap van de keten het belang van arbeiders kunnen behartigen. Weerwerk moet om vakbondsactivisten de ruimte te geven om bananen fair te maken.
Bekijk de foto’s van het bezoek van Jorge aan het bedrijf in de Antwerpse haven. Klik hieronder:
Met jouw solidariteitsboodschap in de hand kan Jorge aantonen dat we zijn situatie op de voet volgen. Dat kan het verschil maken tijdens een actie voor de bananenarbeiders, een onderhandeling met een bananenbedrijf of wanneer hij belaagd wordt.