In de stad Matagalpa begeleidt Alexis kinderen die moeten werken op de lokale vuilnisbelt om te overleven. In het gemeenschapscentrum ‘las hormiguitas’ van Movimiento Comunal Nicaraguense (MCN) probeert Alexis de kindarbeiders een toekomstperspectief te bieden. FOS werkt samen met zijn organisatie om seksualiteit en gezondheid binnen de Nicaraguaanse gemeenschap meer aandacht te geven. We spraken Alexis over zijn werk.
De documentaire ‘kind zonder morgen‘ is nog tot 18/03 beschikbaar via vrt.nu. Klik hier om online te kijken.
wat doen jullie voor de kinderen op de vuilnisbelt?
“We leiden vooral ‘brigadisten’ op. We selecteren twaalf jongeren die we een traject aanbieden, dat de nadruk legt op gezondheid. De bedoeling is dat ze hun kennis overbrengen naar de andere kinderen op de vuilnisbelt.
Het is uiteraard onmogelijk om ‘gezond’ te blijven als je in dergelijke omstandigheden moet overleven. Maar door workshops over preventieve gezondheid willen we enerzijds aan schadebeperking doen en anderzijds de jongeren wijzen op hun rechten. Zo kunnen ze er zelf voor leren opkomen. We doen dat trouwens niet alleen voor de jongeren die op de vuilnisbelt werken, maar ook voor adolescenten die op straat werken als informele verkopers.”
FOS werkt samen met je organisatie, heeft dat ook impact op jouw project?
“Zeker en vast! Door de samenwerking met FOS, zijn er nieuwe technieken en methoden ontwikkeld om het recht op gezondheid te versterken. Wij passen dat toe in het werk met onze jongeren in het gemeenschapscentrum. Een concreet voorbeeld zijn de workshops over preventie van tienerzwangerschappen. Wij bieden die workshop nu ook aan in ‘las hormiguitas’, onze jongeren zijn namelijk een erg kwetsbare doelgroep als het op seksualiteit en gezondheid aankomt.”
We wijzen jongeren op hun rechten, zo kunnen ze er zelf voor opkomen.
In de documentaire gaf je een gebrek aan politieke wil aan, wat moet er volgens jou veranderen?
“Zoals ik zei in de documentaire is er inderdaad vooruitgang geboekt. Dat is vooral te merken in het onderwijs en in de gezondheidszorg voor kinderen en adolescenten. Ook met ons project verleggen we stenen in de rivier. De tijd die ze in ons centrum doorbrengen, nemen ze deel aan workshops en zijn ze niet aan het werken op straat. Een aantal slagen er zelfs in om terug te gaan studeren. Maar ik zie niet echt een duidelijk plan van de overheid om écht een einde te maken aan kinderarbeid.
Volgens mij moet het beleid zich op de ouders richten. Belangrijk is een economisch beleid, dat ouders voldoende kansen biedt, zodat kinderen niet hoeven te werken. Maar even belangrijk is een mentaliteitswijziging bij de ouders. In Nicaragua is het intussen ‘normaal’ dat kinderen werken om in hun eigen onderhoud of dat van de familie te voorzien. Die mentaliteit moeten we doorbreken.”
Blijf op de hoogte
Meer weten over de strijd voor arbeids- en gezondheidsrechten in Nicaragua? Schrijf je in op onze nieuwsbrief!