Nog enkele dagen en dan krijgen we een eerste idee hoe de komende regering er zal uitzien. Welke partijen komen aan zet en mogen het federaal en Vlaams beleid voor de komende 5 jaren uitdenken?
1. Werk en sociale bescherming: internationale hangijzers
De partijen mogen zich voorbereiden op een aantal internationale hete hangijzers. Zo staat, volgens een nieuw rapport van de Internationale Arbeidsorganisatie onder de titel ‘The future of Work’, onze samenleving voor een aantal belangrijke uitdagingen. Automatisering, bevolkingsgroei maar ook vergrijzing, vergaande globalisering en natuurlijk de klimaatopwarming komen met rasse schreden op ons af.
De uitdagingen van de toekomst zullen de arbeidsmarkt veranderen en verdienen oplossingen. Waardig werk en sociale bescherming, maar ook gendergelijkheid zijn van levensbelang om ervoor te zorgen dat iedereen mee kan.
2. De SDG's: internationale doelen
Het succes van de Duurzame Ontwikkelingsagenda en bijhorende ontwikkelingsdoelen (SDG’s) zal in de handen van de volgende regeringen liggen. Na een aanloopperiode is het dringend tijd om de realisatie van de duurzame ontwikkelingsdoelen op een coherente en gestructureerde manier na te streven. De deadline van 2030 zou anders wel eens gemiste kans kunnen worden.
Het Belgische middenveld volgde de resultaten van de voorbije jaren op de voet. Er zijn zelfs allerlei aanbevelingen aan politici gegeven. Toch is er nog heel wat werk!
3. Mensenrechten en hun verdedigers: tellen ze internationaal?
In Europa maar ook ver daarbuiten kan er niet naast gekeken worden: fundamentele mensenrechten en internationale verdragen staan steeds meer onder druk. Wie ervoor opkomt, wordt het leven zuur gemaakt. Dat zag je ook vorig jaar tijdens de campagne weerwerk moet.
Regerings- en staats leiders leggen gemaakte internationale afspraken naast zich neer en schuwen populistische uitspraken niet. Denk maar aan Bolsenaro in Brazilië of Orbán in Hongarije. De grootste slachtoffers van die rechtse golf zijn vrouwen en minderheden. Zij zijn extra kwetsbaar voor ongelijkheid en armoede. Het erkennen van hun rechten beschermd ze hiertegen.
Sociale of middenveldorganisaties die tegen het beleid in durven te gaan worden het moeilijk gemaakt: ze krijgen bijvoorbeeld minder middelen, geen erkenning of krijgen een rechtszaak aan hun been. Ook in België zag je dat de ruimte voor de civiele maatschappij krimpt. Denk maar aan de rechtszaak tegen de mensen die vluchtelingen onderdak gaven of de forse uitspraken van enkele ministers tegen verschillende organisaties zoals Vluchtelingenwerk Vlaanderen of het Minderhedenforum.
4. Ontwikkelingssamenwerking: internationaal solidair of niet?
Al jaren belooft België om een klein deeltje van haar uitgaven aan ontwikkelingssamenwerking te besteden. Dat geld kan gaan naar armoedebestrijding, klimaatfondsen, gezondheidszorg of onderwijs in andere landen. Dat ontwikkelingssamenwerking werkt, bewijst de recente geschiedenis.
Toch heeft onze vorige regering het opnieuw verzaakt om haar beloftes na te komen. Meer zelfs, het geld voor structurele ontwikkelingssamenwerking werd teruggeschroefd en geheroriënteerd naar andere domeinen.
Dus? Werk aan de winkel!
Om aan al die uitdagingen het hoofd te bieden heeft België en Vlaanderen nood aan een regering die internationale samenwerking als een prioriteit ziet. Voldoende middelen investeren, bindende wetgeving voor bedrijven invoeren, een sterk middenveld stimuleren zijn enkele van de mechanismen die ongelijkheden kunnen tegengaan.
11.11.11 maakte een analyse van de verkiezingsprogramma’s van de Vlaamse partijen en scoorde ze op hun aandacht voor internationale samenwerking en solidariteit. Klik hier!