Deze verhoging volgt er na het tripartiete overleg en werd in een decreet bekrachtigd. Het akkoord betekent een stijging met gemiddeld 60% voor de verschillende sectoren. Voor de maquilasector (exportgerichte bedrijven) werd het akkoord uitgesteld, na dreigementen van de werkgevers om het land te verlaten. De vakbondscentrales proberen alsnog om de verhoging ook voor de maquilasector af te dwingen.
Een doorsnee huishouden van 5 personen heeft per maand minstens 6.200 lempiras nodig voor de meest noodzakelijke levensmiddelen. Wat betekent dan een verhoging van het minimumloon tot 5.500 lempiras? Dat betekent dat een familie van 5 personen zelfs niet voldoende heeft om het eten te kunnen betalen.
Voeding is een mensenrecht. Het recht op voldoende voeding staat erkend in het Internationaal Verdrag over de Economische, Sociale en Culturele Rechten. Honduras heeft dit verdrag in 1980 ondertekend en heeft nu de verplichting om al deze rechten te respecteren, te beschermen en te garanderen, en dus ook het recht op voldoende voeding.
Een doeltreffende maatregel om het recht op eten te garanderen is het minimumloon: een inkomen dat minstens de kosten voor het levensonderhoud dekt, zodat elke werknemer of bediende, ongeacht of het een man of een vrouw is, zichzelf en zijn/haar familie kan voeden.
Het nieuwe minimumloon is volgens het Secretariaat van de Arbeid zelfs niet voldoende om eten te kopen; deze instelling berekent de kost om een gezin van 5 personen te voeden, op 6.200 Lempiras. Dat wil zeggen dat het nieuwe minimumloon onvoldoende is om de kosten voor gezondheid, onderwijs, huisvesting, kledij, ontspanning te betalen. Nochtans zijn deze uitgaven noodzakelijk om een waardig leven te kunnen leiden en om van het recht op gezondheid, onderwijs, huisvesting en culturele ontplooiing te genieten. In een artikel in de krant “El Heraldo” van oktober 2008 werden al deze uitgaven samen geschat op 19.000 Lempiras.
Daarom kunnen we het nieuwe minimumloon moeilijk een “rechtvaardig of waardig loon” noemen. We staan nog ver af van echte rechtvaardigheid en waardigheid! Maar we erkennen dat deze beslissing in de goede richting gaat. Inderdaad, de verhoging is verantwoord en redelijk. De maatregel betekent een belangrijke stap op weg naar de geleidelijke realisatie van de mensenrechten in Honduras.
Maar tegelijk is het nieuwe minimumloon slechts het strikte minimum, want het volstaat niet om de reële kosten van een Hondurese familie te dekken. Het is amper voldoende voor het meest noodzakelijke, het meest vitale, nl. voeding. En dit moet duidelijk wel het minimum zijn voor alle werknemers, mannen en vrouwen, ook voor hen die werken in de maquila’s, want ook zij moeten eten, ook zij hebben dezelfde mensenrechten, met inbegrip van het recht op voeding. Het gaat niet op om voor deze sector een ander minimumloon te hanteren.
Met voldoening hebben we kunnen vaststellen dat ondernemers zich voor het nieuwe minimumloon hebben uitgesproken; vanuit hun sociale verantwoordelijkheid kunnen zij zich niet verzetten tegen een minimumloon dat amper de uitgaven van hun werknemers en hun familie voor hun eten draagt.
Een minimumsalaris dat de uitgaven voor voeding dekt is een verplichting voor de overheid! De internationaal erkende mensenrechten verplichten de Hondurese overheid om de werknemers en werkneemsters een inkomen te waarborgen dat hen minstens in staat stelt om zichzelf en hun familie te voeden.
Meer info: FIAN – organisatie die opkomt voor recht op voeding
Meer info: FIAN-België