De vakbonden staan in Palestina voor een moeilijke opgave: hoe in een bezet gebied de rechten van de werknemers verdedigen? Atef en Mohammed willen via een AC/Fos-project het onmogelijke doen: een inventarisatie van de bedrijven op de Westbank en de werknemers, opleiding voor vakbondsafgevaardigden organiseren over veiligheids- en gezondheidsproblemen, de sociale dienstverlening versterken…
Daarvoor krijgen ze een klein budget, in september volgend jaar gaan we de stand van zaken evalueren. Maar Atef zegt dat geld niet het belangrijkste is. Hij heeft begrepen dat er in België een rijke vakbondstraditie bestaat en veel knowhow aanwezig is om de problemen van de arbeiders in de bedrijven aan te pakken en op te lossen. Tijdens de voorbije week zag hij hoe de vakbonden in de bedrijven het vertrouwen van de arbeiders genieten via de vakbondsafgevaardigden.
Dit wordt hun project en wij moeten en kunnen hen daar bij helpen. Atef spreekt met tranen in de ogen over de herontdekking van een verloren, gebroken droom. De droom van het socialisme. Niet boven of naast, maar met de arbeiders.
Wanneer ik hen naar de luchthaven rijd beginnen Mohammed en Atef te zingen. Zij leggen mij uit dat het een oud Arabisch lied is. Over een vriend die je verlaat en wellicht nooit terug ziet. Maar met melancholie en veel gevoelens: dankbaar voor de ervaring, triestig voor het afscheid maar met hoop voor de toekomst. Ik heb nieuwe syndicale vrienden, daar ver weg in Palestina.
Lieven Vanhoutte (AC)
1 december 2006
Meer info: Blog Lieven Vanhoutte