lke dag klokslag 20u openen heel wat mensen de ramen om te applaudisseren voor het zorgpersoneel dat in een gevecht verwikkeld zit met het coronavirus. Iedereen kent het gebrek aan maskers, tests, ademhalingsapparaten, lokalen, bedden en personeel waarmee de sector te kampen heeft. Iedereen weet ook dat, als de Belgische ziekenhuizen het nog altijd kunnen beredderen, dat mee te danken is aan de maatregelen die we met zijn allen moeten respecteren. En dat desondanks de situatie kritiek blijft.
Vandaag ervaren we aan den lijve wat nodig is om onze veiligheid en die van de samenleving te garanderen. Door de gezondheidscrisis groeit het besef hoe levensbelangrijk hoogwaardige openbare diensten zijn en dat het noodzakelijk is om ervoor te zorgen dat ze zo optimaal mogelijk functioneren.
Foute politieke keuzes
Het gebrek aan maskers of tests heeft de problemen in de gezondheidssector aan het licht gebracht. Al jaren veroordelen gezondheidswerkers de opeenvolgende bezuinigingen die de sector moet ondergaan zoals dat ook het geval is met de meeste andere openbare diensten. Dergelijke besnoeiingen op de begroting zijn het gevolg van politieke keuzes die hebben geleid tot de huidige situatie. De huidige crisis bevestigt hoe nefast deze politieke keuzes zijn en waarom ze krachtig moeten worden afgewezen.
Zo kondigde de regering van Charles Michel in haar beleidsverklaring een besparing aan van maar liefst 3,8 miljard euro in de gezondheidszorg voor het geheel van de legislatuur. De argumenten waren gelijkaardig als diegene die gebruikt werden na de economische crisis van 2008: we moeten ons ‘als een goede huisvader’ gedragen, we mogen niet ‘boven onze stand leven’, alle overheidsdiensten moeten ‘inspanningen leveren’.
Nochtans, op het ogenblik dat de minister van begroting Sophie Wilmès in 2017 aankondigde dat er bijna 1 miljard (902 miljoen) euro zou gesnoeid worden in de sociale zekerheid, maakte de regering 9,3 miljard euro vrij voor de aankoop van militair materieel: twee fregatten, mijnenjagers, 450 pantservoertuigen, drones… en 34 gevechtsvliegtuigen. Voor de aanschaf van nieuwe gevechtsvliegtuigen tekende de regering Michel in oktober 2018 een contract ter waarde van meer dan 4 miljard euro, die de Belgische belastingbetalers gedurende de hele levensduur 12,5 miljard euro zal kosten … en dat zonder de kosten van hun gebruik die op 40.000 euro per vlieguur worden geraamd.
Bovendien zijn de zware investeringen in militair materieel niet zozeer bedoeld voor onze veiligheid, als wel om te antwoorden op de druk van de NAVO en meer precies van de VS om de defensie-uitgaven te verhogen.
Vandaag is meer dan ooit duidelijk geworden dat de prioriteit in oktober 2018 er niet uit bestond om België te betrekken bij de aankoop van 34 gevechtsvliegtuigen, maar dat ze elders behoorden te liggen.
De overheidsfinanciën zullen, evenals in 2008, op de proef worden gesteld. Het is nu duidelijk dat België zijn foute politieke keuzes moet herzien om de openbare diensten te kunnen behouden en de basisbehoeften van de burgers te beschermen.
Al van bij de start van de procedure om de F16-vliegtuigen van het Belgische leger te vervangen, stapelden de argumenten tegen dit project zich op, alsook tegen het verloop ervan en de uiteindelijke keuze. Indien de regering de democratische spelregels had gerespecteerd tijdens de ‘F-35-gate’, toen wantoestanden aan het licht zijn gekomen, zou het hele dossier logischerwijze doorgeschoven zijn naar de regering die volgde op de verkiezingen van mei 2019.
Al deze argumenten blijven vandaag geldig en worden nog versterkt nu we ons geconfronteerd zien met een enorme gezondheidscrisis. We hebben geen 34 jachtbommenwerpers nodig. We kunnen het geld beter reserveren om deze crisis goed te doorstaan door te verzaken aan oorlogsvoorbereidingen.
Daarom vragen we de regering dat contract op te zeggen en de voorziene middelen te investeren in de openbare gezondheidszorg.
Ondertekenaars:
11.11.11, Aan de IJzer vzw, ABVV-ACOD Cultuur, Actieplatform Gezondheid en Solidariteit als platform, Agir pour la paix, Aktie Vredesbelasting (VRAK), Association culturelle Joseph Jacquemotte, Association socialiste de la personne handicapée, Attac Bruxelles, Attac Liège, Belgische Coalitie ‘stop uranium wapens’, Broederlijk Delen, Bruxelles-Panthère, Climaxi vzw, CNAP, CNE Non Marchand, Comac, Comité belge de soutien au peuple sahraoui, Confédération de la jeunesse catholique (CJC), coordinateur général Conseil bruxellois de coordination sociopolitique ASBL, CSC Services Publiques, CSO, De Vrouwenraad, Dentisterie Sociale, EcoloJ, EPO, Espace Seniors ASBL, Etopia, Fédération des centres de planning des FPS, Forum Nord/Sud, FOS, FPS (Femmes prévoyantes socialistes), GAMP et Inforautisme asbl, Geneeskunde voor het Volk, Hand in Hand tegen racisme vzw, Hart boven Hard, intal, Jeunes CSC, Kan-Kan, Kif Kif, La santé en Lutte, Latitudes Jeunes, LEF-FGE, Leuvense actiegroep Palestina, MCP, MOC, Oxfam-solidarité/solidariteit, Palestina Solidariteit, parti Humaniste, Quinoa, SCI (Service civil international), Solidaris, Solidarité socialiste, Victoria De Luxe, Viva Salud, Vlaams ABVV, Vrede vzw, Vrouwen in het Zwart Leuven, Westhoek Vredeshoek.