Charmaine is 44 jaar. Ze groeide op in een arme wijk aan de rand van Kaapstad. Als jonge vrouw volgde ze haar toekomstige echtgenoot en de vader van haar twee kinderen naar het platteland. Toen ze er aankwam was ze werkloos en hoewel ze genoot van de rust in het kleine stadje, was ze vaak alleen.
“Mijn relatie was gewelddadig, maar ik praatte er met niemand over. Op mijn 21ste verjaardag kwam mijn vriend thuis en sloeg me zonder waarschuwing zo hard dat ik van de trap viel. Het geweld ging de hele nacht door en mijn verjaardag werd nooit gevierd.
Telkens mijn man me sloeg, bleef ik gekneusd en gebroken achter. Maar na elke gewelddadige uitbarsting nam hij me mee uit of gaf hij me chocolade en voelde het weer goed. Ik geloofde in die tijd zelfs dat zijn meppen en slagen een vorm van liefde waren.”
Waar ben jij bang van? Kom meer te weten over partnergeweld. Info, tips en verhalen vind je op horenzienenpraten.be
“Op een dag werd het me te veel. Nadat mijn vriend me voor de zoveelste keer een mep verkocht, nam ik een keukenmes en stak hem tweemaal in de schouder. Een heel bloederig incident dat ons beide zwaar choqueerde.
Een tijdje later wandelde ik langs een parkje in Klapmuts. Ik ontmoette er één van de medewerkers van Women on Farms Project. Eerst dacht ik dat ze personeel zocht; mensen kwamen altijd aangereden met ‘bakkies’, op zoek naar tijdelijke werkkrachten. Maar toen begon ze te spreken over vrouwenrechten. Ze sprak ook over vrouwen die mishandeld werden. Er ging bij mij een belletje rinkelen.
Ik begon meer samenkomsten en workshops van WFP bij te wonen. Ik was jong, had net mijn tweede kind gekregen – ik besefte niet dat het fout was dat mijn man me sloeg. Maar ik was leergierig en leerde over wat de wet zei over die dingen.
Soms komt er een moment dat je de nood voelt om te spreken. WFP creëerde die ruimtes. Tijdens de workshops konden we samen wenen, lachen, en onze gevoelens vrijlaten.”
“In het begin sprak ik thuis niet over de trainingen. Ik liet pamfletten over huiselijk geweld achter op de keukentafel en andere plekken in het huis. Als ik thuiskwam, trof ik mijn man vaak aan terwijl hij de pamfletten aan het lezen was. Toen al merkte ik dat het geweld verminderde. Op een dag begon hij een gesprek over de trainingen van Women on Farms. Het was een doorbraak in onze relatie. We konden voor de eerste keer openlijk praten over wat er aan de hand was. Door de workshops voelde ik me gewapend genoeg om hem duidelijk te maken dat ik zijn gedrag niet meer zou aanvaarden. Na het gesprek stopte het fysieke geweld onmiddellijk.
Het is een miraculeus verhaal, maar ik zou nog steeds in dezelfde gewelddadige situatie leven als Women on Farms me niet had geholpen. Nu kan ik met mijn man praten. Nu hebben we normale meningsverschillen, zoals elk ander getrouwd koppel. Weet je… over de kinderen, en zo, maar we vechten niet meer. Ik leer mijn kinderen om nooit misbruik te tolereren.
Ik heb school niet afgemaakt. Ik was niet ongeschoold, maar over de wereld wist ik weinig. Zie je, soms blijf je in je schulp zitten. Als je elke week geslagen of uitgescholden wordt, wordt je bang. Door WFP werd ik me meer bewust over het feit dat ik niet de enige ben met een probleem. Nu help ik ook andere vrouwen in mijn gemeenschap. WFP maakte het mogelijk dat ik een training rechtsadvies volgde.
Daardoor kwam ik in aanraking met het opvanglokaal voor slachtoffers op het lokale politiekantoor in Klapmuts. Daar sta ik jonge vrouwen en meisjes bij die slachtoffer geworden zijn van verkrachting en misbruik. Binnen de gemeenschap werd mijn huis een vluchthuis voor vrouwen met gewelddadige partners.”
FOS werkt samen met Women on Farms Project (WFP) in Zuid-Afrika. WFP is een feministische organisatie, die vrouwen op commerciële boerderijen bewust maakt van hun rechten. Via o.a. workshops, praatgroepen en een noodlijn, ondersteunen ze slachtoffers van gendergerelateerd geweld. Daarnaast maken ze vrouwen en jongeren ook bewust van de oorzaken van geweld en ondersteunen ze hen om van de overheidsdiensten zoals politie en gerecht betere bescherming te eisen.