De Palestijnse economie is volledig afhankelijk van Israël. Door de bouw van de muur wordt de wurggreep steeds benauwender. Voor het afsluiten van de grenzen en de installatie van de militaire checkpoints werkten 160.000 Palestijnen in Israël, vandaag nog 40.000. Dit verlies aan arbeidsplaatsen heeft een tiendubbel effect op de gezinsinkomens. Want met één inkomen moest niet allen gans het gezin rondkomen, maar ook broers en zussen.
Mohammed werkte een paar jaar in Israël. Trots vertelt hij mij dat daardoor zijn broers konden studeren.
Bij zijn thuiskomst uit Israël kwam hij beladen met vlees voor de ganse familie thuis. Zijn moeder barstte in tranen uit: hoe kon zij nu een feestmaal klaarmaken wanneer haar zoon de groenten vergat? Een klein drama, binnen een groter drama van een overlevingseconomie.
In Palestina werken 160.000 mensen voor de staat, de Palestijnse autoriteit. Door de stopzetting van de internationale subsidies wordt hun loon sinds maanden niet, of slechts voor een klein deeltje betaald. De leerkrachten beslisten te stoppen met staken omdat de ouders bij hen aandrongen om de opvoeding en de toekomst van hun kinderen niet in gevaar te brengen, ook al werden zij niet betaald.
De muur en de checkpoints (ongeveer 600 op de Westbank) maken werken en studeren gewoon onmogelijk. Proffen en studenten moeten koten en appartementen huren om de lessen te kunnen laten plaatsvinden. Israëlische militairen controleren checkpoints minutieus. Ze laten Palestijnen slechts met mondjesmaat door. Soms duurt dat 10 minuten, soms uren. Het begrip tijd vervaagt, afspraken maken is relatief… onbegrijpelijk voor ons. Want time is money of inkomen ?
Lieven Vanhoutte (AC)
29 november ’06
Meer info: Blog Lieven Vanhoutte