Hoe ben jij bij het FSLN terechtgekomen?
Het is allemaal onrechtstreeks begonnen, toen ik op 19 juni 2002 met vakbondskoepel FNT begon samen te werken. Zij waren toen de enigen die ons steunden toen de toenmalige burgemeester van Managua, van de liberale partij, ons straatverkopers verjoeg van de kruispunten. Daar is mijn sympathie voor de linkse zaak gesterkt. Sindsdien werk ik samen met de vakbond van de informele sector CTCP, aangesloten bij FNT (beide partners van fos, nvdr).
Op 17 mei van dit jaar liet het provinciaal secretariaat van de Sandinistische partij, FSLN, me weten dat ze me zouden voordragen tot kandidaat voor de parlementsverkiezingen. Ik heb dat aanvaard, en het leek me wel wat, zeker omdat het FNT me als hun kandidaat zag. Tegelijk zag ik dat ik een mooie kans zou krijgen om de rechten te verdedigen van alle mensen die voor eigen rekening op straat moeten werken. Deze strijd ligt in het verlengde van mijn vakbondswerk, opdat de regering onze rechten als werkers voor eigen rekening zou erkennen en respecteren. Maar ik moet toegeven, ongeacht welke regering er is, deze strijd zal ik altijd voeren.
In het parlement zetelen, geeft de mogelijkheid om in twee richtingen te werken, zoals onze kameraad Porras (directeur van FNT en tegelijk parlementslid) al doet. Aan de ene kant kunnen we gaan spreken met de mensen thuis of op de werkvloer en luisteren naar hun bekommernissen. Aan de ander kant zullen we in het parlement ijveren voor een overheidsbeleid dat de belangen van de werkers in de informele sector opneemt, in het bijzonder voor de vrouwen, jongeren en kinderen.
Welke verwachtingen heb jij als vrouw tav de komende regering van het FSLN?
Ik heb heel hoge verwachtingen. Het neoliberale beleid heeft ons veel schade berokkend. Ik geloof dat deze regering dichter bij de problemen van de mensen staat en bezig is deze op te lossen. Ik sta op de onderste trap van de economische ladder. Hoe denk je dat ik mijn vijf kinderen een goede opvoeding en opleiding kan garanderen, als het onderwijs geprivatiseerd zou worden? Met deze regering zie ik mijn belangen opgenomen in de voorgestelde oplossingen.
Ook als vakbond van werkers voor eigen rekening hebben we grote verwachtingen. President Ortega heeft ons als sector erkend in zijn eerste politieke redevoering! We hopen dat hij in zijn beleid rekening houdt met onze sector die tot hiertoe altijd verwaarloosd werd.
Voor welke uitdagingen staat het FSLN in de komende jaren?
De uitdagingen voor deze tweede regeerperiode zijn zeer groot. De sociale programma’s werden reeds opgestart. Maar we gaan niet voor een staat die aan sociale werken doet; de programma’s moet nuttig maar ook duurzaam zijn, op de eerste plaats voor vrouwen en kinderen. Daarom is het belangrijk dat de transparantie van de uitgaven verhoogt.
Verder hebben wij allen een grote verantwoordelijkheid. Als in mijn dorp een waterleiding springt en er bijgevolg geen water uit de kraan komt, mogen we niet bij de pakken blijven zitten tot de overheid het probleem oplost. Het is onze plicht om ook onze verantwoordelijkheid op te nemen. Daarin willen we vooruitgaan, ons verenigen, ons bewustzijn versterken, en allen samen voor oplossingen gaan.
Zullen we een positief rapport krijgen, wil het volk verder met het sandinisme? Dat zullen we binnen 5 jaar zien.
Meer info: over de andere Nicaraguaanse fos-partners en hun verwachtingen tav Ortega