Erasto Reyes aan het woord in Antwerpen, filmpje door Peter Terryn ([email protected])
Van de Europese vakbonden verwacht hij veel, want het zijn immers de Hondurese vakbonden die het voortouw nemen in het verzet tegen de staatsgreep. Daarover aangesproken, laait het vuur op bij Erasto. Of het hun doel is om de afgezette president Zelaya terug te doen keren? “De naam van de president is voor ons niet belangrijk. Wij strijden niet voor een Zelaya of Micheletti, maar voor het land en de democratie. Wat wij eisen, is het herstel van de grondwettelijke orde, en dat betekent op dit moment de terugkeer van Zelaya als president met al zijn bevoegdheden.”
Vakbonden vervolgd
De vakbonden zijn de trekkers van het verzetsfront, dat verder bestaat uit organisaties voor mensenrechten, bewegingen van vrouwen, jongeren, inheemsen, holebigroepen, etc. En dat wordt hen niet in dank afgenomen. “De politie is al drie vakbondslokalen binnengevallen. Enkele weken terug viel het leger binnen in het Nationaal Agrarisch Instituut dat bezet werd door leden van de vakbond Sitrain. De bezetters vreesden immers dat de coupplegers, in een poging om de beperkte landhervorming die Zelaya had ingezet, de dossiers voor het toekennen van landtitels, zouden doen verdwijnen. 58 vakbondsleden werden toen opgepakt. Tot op vandaag zitten ze achter de tralies als politieke gevangenen. Carlos H. Reyes, (nvdr: vakbondsleider en kandidaat voor de presidentsverkiezingen die voor november gepland waren), hield een gebroken arm over aan een demonstratie. Een andere vakbondsleider werd door een kogel getroffen en is in levensgevaar.” Erasto’s voorbeelden blijven komen, zijn punt is duidelijk: er is een gerichte vervolging van vakbondsmensen. Leiders worden voortdurend bedreigd, manifestanten geïntimideerd, met traangasbommen en ondraaglijk hoge geluidstonen. Van vrijheid van vereniging of van meningsuiting is geen sprake meer.
Massaal protest
Een indrukwekkende massa volk heeft zich ondertussen bij de acties van het verzetsfront aangesloten. “Het politieke bewustzijn is de laatste maanden enorm toegenomen. In die nu al meer dan 100 dagen dat we op straat komen, hebben we al meer geleerd dan de voorbije 10 jaar. Het volk ziet nu wie hen uitbuit. In het verleden was Honduras het land waar de grote Noord-Amerikaanse buur zomaar binnenviel, aan wie de vrijhandelsakkoorden zomaar werden opgelegd. De vorige regeringen hebben de natuurlijke rijkdommen uitverkocht, drinkwatervoorziening, telecommunicatie, mijn- en bosbouw werden geprivatiseerd.”
Maar het massale protest dat nu op de been komt, is ook te danken aan het werk dat de vakbonden en volksorganisaties de voorbije hebben verricht. “In 2000 engageerden we ons met de verschillende vakbondscentrales in het Volksfront. Nu oogsten we wat we gezaaid hebben, het volk gelooft erin,” aldus Erasto.
“Steun ons!”
Wat verwachten de Hondurese vakbonden van Europa en de Europese vakbonden? “We willen de EU wakker schudden: ze moeten de staatsgreep streng veroordelen. We willen een stem krijgen, bekend maken wat er gebeurt. En daarvoor rekenen we op de solidariteit van Europese vakbonden: dat ze onze situatie bekend maken, een solidariteitscampagne opzetten om onze democratie te versterken en onze rechten, ook de arbeidsrechten, te verdedigen. Het is dringend nodig dat jullie de schendingen van de mensen- en vakbondsrechten in Honduras aanklagen. Organiseer missies en kom met eigen ogen zien hoe de feitelijke regering van Micheletti het volk onderdrukt. Ook financiële steun is welkom; meer dan 100 dagen de straten bezetten kost geld voor het eten, drinken, vervoer. Solidariteit is nodig, want vandaag zijn wij het, morgen misschien jullie.”
Een nieuwe grondwet, een nieuw land
Er staat veel meer op het spel dan enkel het herstel van de democratie. Erasto ziet de staatsgreep niet als een impasse, maar als een gelegenheid om het land opnieuw op te bouwen. Want waar het Verzetsfront eigenlijk naar toe wil, is een nieuwe, democratische grondwet, een grondwet die de rechten van de bevolking echt garandeert. “Daarom roepen we op tot de vorming van een grondwetgevende vergadering, waarin de stem van het volk weerklinkt, waarin de macht van rijke belangengroepen aan banden wordt gelegd. Verkiezingen zijn niet voldoende. Wij willen een grondwet die het recht op vakbonden erkent – nu is het haast een misdaad om vakbonden in een bedrijf op te richten. Een grondwet die aan iedereen het recht op drinkwater biedt, en niet een die van water koopwaar maakt. Een grondwet die de natuurlijke rijkdommen van het land inzet voor de ontwikkeling van de eigen bevolking, voor gezondheid, voor onderwijs, en niet voor de kleine groep rijken. Dat is het hogere doel. Eerder kan er van eerlijke verkiezingen geen sprake zijn. Als de regering van coupplegers de verkiezingen organiseert, zijn het geen democratische verkiezingen,” aldus Erasto. “We hebben alle reden om optimistisch te zijn. We hebben ons lot in eigen handen: de uitkomst hangt niet af van Zelaya, maar van ons, van onze inzet en vastberadenheid.”