Verkiezingen: het volk op de voorgrond

Er is de laatste tijd geen gebrek aan nieuws en meningen over het “Cuba van de Castro’s”. Maar de verkiezingen gaan over meer dan Fidel en Raúl. Vakbondsman Manuel Antonio Ríos Medina – ook wel gekend als Manolito – verdedigt met hart en ziel de inzet van de Cubanen tijdens het maandenlange verkiezingsproces.

De Cubaanse Republiek heeft zopas een electoraal proces achter de rug dat uiteindelijk de revolutionaire waarden en de steun van het volk aan het bijna 50 jaar oude politieke systeem bevestigt. Op 9 juli 2007 riepen de 31 leden van de Staatsraad algemene verkiezingen uit. Er werden een hele reeks fases doorlopen en stappen gezet en het hele proces werd afgesloten op 24 februari 2008 met de samenstelling van de Nationale Vergadering van de Volksmacht en de verkiezing van de President, Vice-president en Secretaris van het land, evenals die van de Staatsraad met zijn voorzitter, vijf vice-voorzitters en secretaris.

Het verkiezingsproces in Cuba verloopt als volgt.

In een eerste fase worden de afgevaardigden van de 169 Gemeentelijke Congressen plaatselijk verkozen. De kandidaten worden voorgedragen binnen volksvergaderingen op alle niveaus van de gemeente. Zo zijn er meer dan 50.000 vergaderingen geweest waaraan meer dan 8 miljoen mensen deelnamen. En zo hebben 96,49 % van alle stemgerechtigden op 21 oktober 2007 hun stem uitgebracht in deze gemeentelijke verkiezingen. In totaal werden er 15.236 afgevaardigden verkozen. Het aantal afgevaardigden in elke gemeente hangt af van het aantal inwoners. De gemeentelijke afgevaardigden hebben een mandaat van 2,5 jaar. Elk gemeentelijk congres verkiest zijn voorzitter en vice-voorzitter.
De Cubanen hebben een recht dat weinig ergens in de wereld bestaat: niet alleen STEMMEN zij, maar vooraf STELLEN zij ook de kandidaten VOOR en BENOEMEN ze. Dit proces speelt zich af in alle wijken waar de burgers bijeenkomen om die mensen naar voor te schuiven waarvan zij menen dat zij hen het best zullen vertegenwoordigen; het zijn deze zelfde bijeenkomsten op wijkniveau die daarna ook hun kandidaten benoemen, na de verdiensten en het curriculum van alle mogelijke kandidaten overlopen te hebben. Het is dus de meerderheid van de wijkbewoners die beslist over de kandidaten en in de stembus zal daarna nog eens gestemd worden voor diegene die zij de beste vinden.

In een tweede fase worden de afgevaardigden van de Provinciale Congressen verkozen evenals die van het Nationale Congres. Ze worden allen verkozen voor vijf jaar. De kandidaten voor deze Congressen worden goedgekeurd door de reeds verkozen Gemeentelijke Congressen op basis van een lijst kandidaten die zij ontvangen van de Verkiezingscommissie. De helft van deze lijst kandidaten bestaat uit de reeds verkozen afgevaardigden van de gemeentelijke congressen en de andere helft wordt voorgedragen door de verschillende geledingen van de civiele maatschappij. Het aantal leden van de provinciale Congressen hangt af van het aantal bewoners van elke provincie. Ook in deze tweede fase werd massaal gestemd door de bevolking op 20 januari 2008 en werden 614 afgevaardigden verkozen voor het Nationale Congres en een totaal van 1.201 afgevaardigden voor de 14 Provinciale Congressen. Meer dan 8 miljoen Cubanen, dit is 96,89 % van de stemgerechtigden, namen deel aan deze tweede verkiezingsfase.

Het hele electorale proces getuigt van transparantie, respect voor de wet en ethiek vanwege de bevoegde overheden. De massale en goed georganiseerde deelname van het volk maakten van deze verkiezingen een ware uitdrukking van socialistische democratie en van wat een volk kan verwezenlijken in deze revolutie. De organisatie en de ethiek van het volk zijn duidelijk zichtbaar in deze waarlijk vrije verkiezingen, zonder bazen noch eisen van bovenaf of buiten uit.

Als we het over de verkiezingen in Cuba hebben, dan moeten we het ook hebben over de steun van het volk niet alleen in de stembussen, maar ook gedurende alle fasen van het proces, zowel in de electorale commissies als in de wijken, de gemeenten, de provincies en de natie, evenals in de kandidatencommissies in alle uithoeken van het land. Het gaat hier om de vrijwillige inzet van honderden en honderden mannen en vrouwen. De leden van de electorale commissies, de pioniers en de steun van de basisorganisaties bevorderen de deelname van het grote merendeel van de bevolking aan de verkiezingen. Er bestaat geen twijfel: als er verkiezingen zijn in Cuba STAAT HET VOLK OP DE VOORGROND.

Door Manuel Antonio Ríos Medina (Algemene Secretaris van de vakbond SNTIL) en Gisela Bell Heredia (journaliste van Radio Rebelde)

Meer info: onze werking in Cuba