Reflecteren en plannen voor de toekomst
De eerste twee dagen van de viering reflecteerden de landarbeidsters over de veranderingen in hun leven de voorbije 20 jaar wat betreft arbeidsomstandigheden, voedsel(on)zekerheid, gezondheid, sociale bescherming en gender based violence. De vrouwen getuigen dat ze dankzij Women on Farms meer zelfvertrouwen hebben en dat ze in staat zijn om hun rechten op te eisen bij de eigenaars van de wijnboerderijen, bij de lokale kliniek of de lokale overheid.
Toch vloeiden er ook tranen en maakten vrouwen zich kwaad, want de uitdagingen blijven enorm. De laatste jaren stappen meer en meer eigenaren van wijnboerderijen over op seizoens- of andere vormen van tijdelijke en precaire arbeid. En waar landarbeiders vroeger op de boerderij woonden in huisjes (in slechte staat) voorzien door de boer, worden zij nu uit hun huisjes gezet en “gedumpt” in informele woonwijken verder van de boerderijen.
De uithuiszettingen zijn enorm traumatiserend voor de landarbeiders, die vaak al generaties lang op dezelfde boerderij wonen en werken. Vooral vrouwen zijn slachtoffer, omdat boeren weigeren vrouwen als officiële huurder te aanvaarden. Alleen mannen mogen een huisje huren. Een van de aanwezige vrouwen op de viering vertelt in tranen: “Mijn man is op 22 mei gestorven. Niet lang daarna zei de boer dat ik weg moest uit mijn huisje. Hij wilde me er niet meer.”
Voedsel(on)zekerheid in Zuid-Afrika
De laatste dag was het “hoogtepunt” van de drie dagen. Women on Farms vierde niet alleen haar eigen verjaardag, maar ook Internationale Rurale Vrouwen- en Wereldvoedseldag.
Zuid-Afrika produceert meer voedsel dan haar bevolking nodig heeft, maar toch lijdt 1 op 5 Zuid-Afrikanen honger. Dat zijn omgerekend 12 miljoen mensen die niet elke dag toegang hebben tot (gezond) voedsel.
Ook hier zijn vrouwen de grootste slachtoffers. Om hun kinderen en man te eten te kunnen geven, staan veel vrouwen hun portie af. Auntie Stienie vertelt: “Voedsel wordt steeds duurder. Sommige avonden moet ik bij andere mensen bedelen voor wat vlees. Ik probeer wat we hebben zo te verdelen dat het uitkomt. Maar als er geen eten is, ben ik bereid om zonder eten te gaan slapen. Zolang mijn kinderen en mijn man kunnen eten, ben ik gelukkig.”
Women on Farms probeert een oplossing te bieden voor de voedselonzekerheid van vele landarbeidsters door hen te helpen bij het maken van voedseltuinen. Niet evident want veel landarbeiders hebben zelf geen land. Maar op creatieve manieren slagen ze erin kleine tuintjes aan te leggen die hen van gezond eten voorzien.
Waar is dat feestje?
De uitdagingen voor landarbeidsters blijven groot en Women on Farms blijft broodnodig werk doen. Maar na alle emoties, werden de drie dagen feestelijk afgesloten met een gala diner en een dansfeest. De vrouwen zetten hun beste beentje voor en zette de tent in vuur en vlam. Ook FOS feestte vrolijk mee!
Blijf op de hoogte
Schrijf je in op de nieuwsbrief!